انجمن کامپیوتر ایران

شبکه‌های نرم‌افزار محور یکی از راهکارهای نوین و مورد توجه در راستای بهبود شبکه‌های سنتی به شمار می‌‌آیند که به جداسازی سطح کنترل از سطح داده می‌پردازند و جریان باز به عنوان شناخته شده‌ترین پروتکل ارتباطی میان این دو سطح به کار می‌رود. در این شبکه‌ها، چالش‌های زیادی در زمینه قابلیت اطمینان، مقیاس‌پذیری و کارایی وجود دارند که باید بررسی شوند. یکی از مهم‌ترین مسائل مطرح در این شبکه‌ها بحث مقیاس‌پذیری است که بسیار وابسته به ارتباطات بین کنترلر و سوئیچ است و به شدت کارایی شبکه را تحت تاثیر قرار می‌دهد و به مسأله جایگیری کنترل‌کننده معروف است. به همین دلیل در این پژوهش به حل مسأله جایگیری کنترل‌کننده توزیع‌شده در شبکه‌های نرم‌افزار محور با استفاده از الگوریتم ژنتیک چندهدفه پرداخته شده و از عملگرهای مبادله، معکوس‌سازی و تابع کرم شب‌تاب مبتنی بر جهش در جهت بهبود الگوریتم ژنتیک چندهدفه بهره برده شده است و نتایج با الگوریتم بهینه‌سازی علف هرز چندهدفه مقایسه شده است. نتایج حاکی از عملکرد بهتر الگوریتم ژنتیک چندهدفه بر اساس زمان ارسال و زمان تاخیر در بسته‌های اطلاعاتی است.