انجمن کامپیوتر ایران

درك سازوكار مغز به عنوان عامل هوشمندي موجودات زنده قرنها است كه ذهن بشر را مشغول كرده است. محققين در مسير پاسخ به اين سوال دو رويكرد كل به جزء و جزء به كل را پيش گرفتهاند. در اين مقاله به معرفي مدلي حاصل از اتصال كارآمدترين نظريات اين دو رويكرد خواهيم پرداخت. مدل ارائه شده تواناييهاي جالب توجهي از جمله يادگيري خودكار و پردازش بلادرنگ دنبالههاي زماني را داراست. همچنين اين مقاله نشان ميدهد كه مدل مذكور با دادههاي زيست شناختي مغز نيز انطباق قابل قبولي دارد. در انتها، كارآمدي مدل ارائه شده در يك آزمايش دنياي واقعي بررسي ميشود. مدل پيشنهادي اولين قدم به سمت ساخت سيستمهاي هوشمند خلاق و داراي قدرت سازشپذيري بالا به حساب ميآيد.