انجمن کامپیوتر ایران

شبکه‌های موردی سیار بی‌سیم، به‌دلیل نداشتن زیرساخت و متحرک بودن گره‌ها، با مشکلات مدیریت توپولوژی و کنترل شبکه مواجه هستند. از این‌رو توسعه‌ی زیرساخت برای شبکه‌های موردیِ سیار پراهمیت می‌شود. در این مقاله روش نوینی برای ایجاد زیرساخت مبتنی بر ایستگاه‌های پایه پرنده (UAV) ارائه می‌گردد که درآن با همکاری بین ایستگاه‌های پایه پرنده ناحیه سرویس‌دهی شبکه برای پوشش‌دهی کامل گره‌های متحرک زمینی گسترش می‌یابد. این زیرساخت، چندگامی بودن پروتکل‌های مسیریابی شبکه‌های موردی را که مسبب مشکلات ارتباطی فراوانی است به پروتکل مسیریابی تک‌گامی تبدیل می‌کند. بنابراین، شبکه را قادر می‌سازد به تغییرات توپولوژی شبکه‌های موردی به سرعت پاسخ داده و مسیریابی میسر گردد. در این مقاله، ایستگاه‌های پایه پرنده وظیفه دارند گره‌های متحرک زمینی را تا پایان ماموریت یا رسیدن به مقصد، تحت پوشش و سرویس‌دهی خود قرار دهند. این امر به‌صورت یک مسئله بهینه‌سازی چندهدفه با اهداف استفاده از حداقل تعداد ایستگاه‌های پایه پرنده، حداکثر پوشش‌دهی گره‌های متحرک و استفاده‌ی حداکثری از سرویس‌دهی محلی هر ایستگاهِ پایه مطرح و از طریق یک الگوریتم هوشمند حل می‌گردد. در میانِ الگوریتم‌های هوشمند بهینه‌سازی چندهدفه از الگوریتم تکاملی NSGA-II و برای شبیه‌سازی روش پیشنهادی از نرم‌افزار MobiSim و MATLAB استفاده شده است. مقایسه نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهد که الگوریتم تکاملی NSGA-II بهتر از الگوریتم MOPSO و روش Fixed(Grid-Based) عمل می‌کند.