انجمن کامپیوتر ایران

گذر به دوران پسا رشتگی در آموزش های دانشگاهی حوزه پر کاربرد رایانش ، ناگزیر بنظر می رسد. اما این گذار ، جهت توفیق ، نیازمند تحقق کمینه دانش و یادگیری مهارت های لازم ، در فارغ التحصیلان است. در این مقاله چارچوبی برای تحقق این امر ، پیشنهاد شده است. این پیشنهادات با فراهم سازی امکان رشد دانش های میان رشته ای ، از تربیت خیل کم دانشان علاقمند به مفاهیم نو ، میتواند جلوگیری کرده و بعنوان ضابطه و معیار گسترش این دوره ها ، عمل کند . با تاکید بر نحوه و لزوم تحقق کمینه سواد لازم از چند رشته تلفیقی سازنده میان رشته ، ساز و کار اختصاص دروس جبرانی برای دانشجویان ورودی ، توصیه این چارچوب است . تبیین دورن پسا رشتگی در پی اعصار پیشا رشتگی و رشتگی و تدقیق بیشینه گزینه های پسا رشتگی ، شامل چند رشتگی ، میان رشتگی ، بین رشتگی و فرا رشتگی از دیگر موضوعات این مقاله است. اینک که به علت تراکم داوطلبان و دانشجویان در دوره های تحصیلات تکمیلی و به علت ناکافی بودن امکانات ، در مواردی ، مراکز آموزشی با کاهش کیفیت آموزشها مواجه هستند ، با بکارگیری پیشنهادات این مقاله شاید بتوان از گسترش دوره های میان رشته ای با کیفیت نازل پیشگیری نمود و از این رخداد که حاوی یک تهدید بالقوه است ، یک فرصت ساخت.