انجمن کامپیوتر ایران

يكپارچه‌سازي سازماني با هدف ايجاد ارتباط و تعامل ميان موجوديت‌هاي سازماني كه در راستاي تحقق اهداف سازمان حركت مي‌كنند، اجرا مي‌شود. در سه دهه اخير و با وجود سيستم‌هاي قديمي در كنار سيستم‌هاي نوظهور، يكپارچه‌سازي در حوزه سيستم‌هاي اطلاعاتي بسيار مورد توجه قرار گرفته است. اين موضوع در كنار يكپارچه‌سازي داده‌ها و ايجاد ديدي يكپارچه‌ از داده‌ها انتخاب بين انواع روش‌ها براي يكپارچه‌سازي را بسيار دشوار مي‌نمايد. خصوصاً با توجه به اين نكته كه انتخاب روش در سازمان و اجراي ناموفق آن تبعات زماني و مالي سنگيني را براي سازمان در برخواهد داشت. در اين مقاله، با بررسي انواع چارچوب‌هاي يكپارچه‌سازي، مدلي براي يكپارچه‌سازي سازماني و با تكيه بر مولفه‌هاي كليدي يكپارچه‌سازي در سازمان ارائه خواهد شد. اين مدل، از چهار مولفه حوزه، استاندارد، روش و ابزار يكپارچه‌سازي و از بهترين تجربيات حاصل شده است و با توجه به وضعيت موجود سازمان و ابزارهاي موجود سفارشي مي‌شود. استفاده از اين مدل، سبب مي‌شود تا سازمان بدون توجه به پيچيدگي‌هاي يكپارچه‌سازي، مولفه‌هاي موثر در يكپارچه‌سازي را انتخاب نمايد و پيچيدگي تصميم‌گيري كاهش يابد.