انجمن کامپیوتر ایران

در این مقاله کاربرد برنامه‌ای تکاملی در پارامتری کردن و بهینه‌سازی یک جامعه مصنوعی شبیه‌سازی شده، بررسی می‌گردد. جامعه مصنوعی که مورد استفاده قرار گرفته است، مد ل "فضای قندی" است که شامل یک فضای سلولی از منابع (قند یا دانه) و یک جمعیتی از عامل‌ها است که برای بقائشان به آن منابع نیازمندند و برای دست‌یابی به آن‌ها جستجو و حرکت می‌کنند. مقدار دانه‌ای که هر عامل جمع‌آوری می‌کند دارایی یا ثروتش به حساب می‌آید. این مدل با یک تساوی نا‌هموار از ثروت در جامعه شروع می‌شود و سپس عامل‌ها سرگرم جمع آوری هر مقدار دانه‌ای که می توانند، می‌شوند. در شبیه سازی‌ها، جمعیت با توجه به دارایی‌شان دسته‌بندی شده است و سپس درصدی از جمعیت که مالک درصدی از دارایی است، در نمودارها مشخص شده است. در " این مدل‌سازی از قانون "پارتو " استفاده شده و مشاهده تساوی یا عدم تساوی توزیع ثروت به کمک استفاده از "منحنی لورنز " صورت پذیرفته و همچنین ضریب جینی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین ترتیب مدلی (مدل رفاه اجتماعی ) عرضه شده است که چگونگی توزیع ثروت را در جامعه شبیه سازی، بررسی و بهینه سازی می نماید.