انجمن کامپیوتر ایران

استفاده از فراخوا‌‌نی‌های غیرهمزمان یکی از روش‌های مرسوم برای ایجاد همروندی جهت تسریع اجرای برنامه‌های توزیع شده می‌باشد. اما این همروندی اغلب تا حداکثر مقدار ممکن ایجاد نمی‌گردد. در واقع، وابستگی دستورات بعد از فراخوانی‌های غیر همزمان به مقادیر تاثیرپذیر از فراخوانی‌ها، موجب کاهش همروندی در اجرای همزمان دو تابع فراخواننده و فراخوانده شده می‌شود. در این مقاله نشان داده شده که برای افزایش میزان همروندی می‌توان دستورات را به گونه‌ای جابجا کرد که دستوراتی که از مقادیر توابع غیر همزمان استفاده می‌کنند تا حد امکان از محل فراخوانی تابع دور شوند. بدین ترتیب همانطور که در عمل نشان داده‌ایم، این جابجایی دستورالعمل‌ها موجب افزایش قابل توجهی در میزان همروندی و بالنتیجه سرعت اجرای برنامه شده است.