انجمن کامپیوتر ایران

در پي گسترش روزافزون شبکه‌هاي رايانه‌اي، محققان به فکر طراحي راهکارهاي نوين براي بهينه‌سازي اين ارتباطات افتاده‌اند؛ در اين زمينه، به‌علت وجود بخش کنترلي پيچيده روي سوئيچ‌ها و مسيرياب‌ها، نبود مکانيسم‌هاي بهينه کنترلي به چالش بزرگي تبديل‌ شده است. بدين منظور، بخش انتقال داده و کنترل در شبکه‌هاي سنتي جدا شده و هر گونه عمليات کنترلي به يک کنترل‌کننده منطقاً متمرکز داده‌ شده است. به اين شبکه‌ها، شبکه‌های نرم‌افزارپذیر گفته مي‌شود. براي طراحي توپولوژي بخش کنترلي، دو نوع کنترلر متمرکز و توزيع‌شده بکار مي‌رود. وجود خرابي فروپاشی در این نوع شبکه‌ها منجر به بروز اختلال در ارتباط اجزاء با کنترلر مي‌گردد. به همين دليل، بهبود قابلیت اطمینان و به‌خصوص تحمل‌پذيري خطا بسيار حائز اهميت مي‌باشد. در این پژوهش، کنترل کننده‌های توزیعی کامل و سلسله‌ مراتبي مورد بررسي قرار گرفته و یک مدل قابلیت اطمینان بهبود‌یافته ارائه گردیده است. شبکه نرم‌افزار پذیر توزیع‌شده با استفاده از نرم‌افزار ONOS طراحی گردیده و مدل قابلیت اطمینان براساس توابع توزیع وایبول و نمایی با استفاده از نرم‌افزار SHARPE محاسبه شده‌ است. نتایج حاصل از شبیه‌سازی بیانگر بهبود قابلیت اطمینان در کنترل کننده‌های توزیع‌ شده بوده و مدل پیشنهادی برای تشخیص خرابی‌هایی مانند بیزانتین نیز می‌تواند بکار برده‌ شود.