انجمن کامپیوتر ایران

در بسیاری از سیستم‌های مدرن و برنامه‌های کاربردی نظیر محاسبات فراگیر، شبکه‌های نظیر به نظیر، محسبات شبکه‌ای، محاسبات ابری و حتی اپلیکیشن‌های تحت وب، مفهوم اعتماد بکار برده شده است. اعتماد، سطحی از احتمال ذهنی که بین دو موجودیت، یک trustor (یعنی موجودیت مبدا) و یک trustee (یعنی موجودیت مقصد یا هدف) می‌باشد که از طریق یک مشاهده مستقیم طبیعی و یا توصیه ای از موجودیت‌های اعتماد شکل می‌گیرد. از این رو در این مقاله به ارائه یک مدل اعتماد در محیط محاسبات ابری بر اساس منطق و ریاضیات فازی می پردازیم به گونه ای که روابط میان موجودیت های ابر را بر اساس تعاملات موفق و عدم موفق آنها مدل سازی می‌کند.