انجمن کامپیوتر ایران

تامين هزينه و انرژي موردنياز براي ارائه سرويس در شبكه¬هاي همكاري به عهده كاربران شبكه است. از سوي ديگر، كاربران شبكه¬هاي همكاري عامل¬هايي مستقل بوده و هدفشان بيشينه كردن بهره¬¬ايست كه از شبكه به دست مي¬آورند. بنابراين، در حالت عادي، كاربران شبكه انگيزه كافي براي همكاري با ساير اعضا ندارند. استفاده از مکانيزم هاي انگيزشي روشي مرسوم براي اعمال همکاري در چنين شبکه¬هايي است. در اين مقاله، يك مکانيزم انگيزشي براي شبكه¬هاي همكاري با استفاده از سيستم شهرت مرکزي و مبتني بر نظريه بازي‏ها ارائه مي¬شود. به نظر مي¬رسد بازي نظيريابي تصادفي براي مدل کردن خصوصيات پايه¬اي شبكه¬هاي همكاري مناسب باشد. از اين روي، ابتدا تعاملات بين گره¬ها به عنوان يك بازي نظيريابي تصادفي مدل شده و سپس يك پروفايل استراتژي، شامل قانون تنبيه براي بازيكن متخلف، پيشنهاد مي¬شود. اثبات مي¬کنيم كه اين پروفايل استراتژي يك تعادل زيربازي¬ـ¬كامل است. به اين ترتيب، مکانيزمي که در اين مقاله ارائه مي¬شود در تشويق گره¬ها به همکاري موفق خواهد بود.

در این مقاله ابتدا یک ویژگی دنباله‌ی خروجیshrinking generator به عنوان یک نقطه ضعف برای الگوریتم مطرح می شود و سپس با توجه به آن، یک جمله‌ی جدید به این الگوریتم ارائه می‌گرددکه پیچیدگی محاسباتی آن بسیار پایین می‌باشد؛ ولی به طول زیادی از دنباله‌ی کلید اجرایی محتاج است. در انتها، نسخه‌ی دیگری از این جمله نیز ارائه می‌شود که به بهای بالا رفتن پیچیدگی، از طول کمتری از دنباله‌ی کلید استفاده می‌کند.