انجمن کامپیوتر ایران

هدف این مقاله طراجی و پیاده سازی پردازنده ای ویژه الگوریتم های رمز قطعه ای کلید خصوصی است.بدین منظور ابتدا با آنالیز رفتاری پنج الگوریتم های رمز کلید خصوصی فینالیست مسابقه AES،عملیات اصلی و مورد تأکید آنها و عوامل موثر در بازدهی اجرایشان شناسایی شده است.نیز نقاط قوت و ضعف یکسری از پردازنده های RISC همه منظوره در پیاده سازی عملیات اصلی الگوریتم های رمزنگاری و واحدهای عملیاتی خاص طراحی و پیادهسازی شده که می تواند در مورد الگوریتم Rijndael برنده ی مسابقه AES،با کاهش تعداد دستورات تا بیش از 50% به Speedup ی برابر 2 برسد.

از جمله سیستم‌های حافظه انجمنی مبتنی بر پویایی غیر تعادلی، مدل S-GCM است. این مدل نسبت به شبکه هاپفیلد از توانایی بالاتر ذخیره‌سازی و نرخ موفق تشخیص برخوردار است، ولی هنوز، به عنوان یک سیستم حافظه انجمنی دارای نقاط ضعفی است وآن نرخ ذخیره‌سازی و سرعت همگرایی پایین آن می‌باشد. در این مقاله، برای رفع مشکل S-GCM فرایند آموزش این شبکه را مورد توجه قرار داده‌ایم . از این رو بر اساس روش آموزش اسپارس و با در نظر گرفتن نحوه‌ی یادگیری انسان که امکان فراموشی آنچه که تکرار می‌گردد کم میشود، یک روش آموزش جدید در مدل S-GCM ارائه کرده و همگرایی آن را اثبات نموده‌ایم. نشان داده‌ایم که روش ما، جهت سنتز شبکهS-GCM در مقایسه با قانون یادگیری هب از گنجایش بیشتر ذخیره‌سازی اطلاعات و سرعت همگرایی بالاتری برخوردار می‌باشد.

يکي از عوارض خطرناک بيماري ديابت نوع يک افزايش و يا کاهش ناگهاني سطح غلظت قند خون مي‌باشد که باعث بروز خطراتي چون اغما و بيهوشي خواهد شد. بنابراين استفاده از روشي مناسب به منظور پيش بيني و در نهايت پيشگيري از اين عوارض گام مهمي درجهت کنترل بهينه بيماري محسوب مي‌شود. به همين منظور در اين مقاله سعي شده است تا به مقايسه شبکه‌هاي عصبي خود بازگشتي و شبكه عصبي پرسپترون سه لايه در فرايند پيش‌بيني نوسانات سطح غلظت قند خون بيماران مبتلا به ديابت نوع ۱ پرداخته شود. داده‌هاي پزشکي مورد استفاده در اين مقاله مربوط به ۳ بيمار زن ايراني مبتلا به ديابت نوع يک است که شامل الگوهايي چون نوع و دز انسولين تزريقي، فاصله زماني بين ساعات ثبت سطح غلظت قند خون و نيز سطح غلظت قند خون در ابتداي بازه زماني مي‌باشد. در پايان تحقيق با توجه به نتايج به دست آمده مشخص شد که شبکه‌هاي عصبي خود بازگشتي با کاهش تقريباً ۲۰ درصدي خطاي پيش بيني نسبت به ديگر روش‌هاي متداول و از جمله شبكه عصبي پرسپترون سه لايه، مي‌توانند به عنوان مدلي مناسب به منظور پيش‌بيني نوسانات سطح غلظت قند خون در بيماران مبتلا به ديابت نوع يک تلقي گردد.